امتیاز کاربران

امروزه ما این را تضمین شده می‌دانیم که همیشه به طیف وسیعی از موادغذایی دسترسی خواهیم داشت. همچنین از محصولات انتظار داریم که برای سلامتی انسان ایمن باشند. تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان در این خصوص مسوولیت دارند و به سختی توسط ناظرین موادغذایی راهنمایی و توجیه می‌شوند.

ایمنی مواد غذایی, تولید و توزیع موادغذایی, لیبلینگ, بسته‌های موادغذایی, بسته بندی مواد غذایی, بسته بندی مواد غذایی  

پایه و اساس ایمنی موادغذایی چیست؟ سیستمی که بتواند تضمین‌کننده عدم آسیب‌رسان بودن ماده غذایی برای سلامت انسان باشد تنها زمانی می‌تواند درست کار کند که مسوولیت‌ها و وظایف در آن به روشنی تعریف شده باشد. این مساله شامل مسوولیت کشاورزان در انتخاب بذر تا مسوولیت دانشمندان در آزمایشگاه‌های موادغذایی می‌شود.

اصل اول: تشریک مسوولیت

کشاورز، نانوا، قصاب، تولید‌کننده موادغذایی و یا سوپرمارکت و هر کسی که در تولید و توزیع موادغذایی یا خوراک دام دخیل است درخصوص حصول اطمینان از اینکه محصولاتش در بهترین شرایط باشند مسوول است. به همین جهت باید در زمینه وظایف خود تمرین‌ها و آموزش‌هایی را دریافت کرده باشند.

تمام افرادی که در زنجیره تولید موادغذایی دخیل هستند باید از امنیت موادغذایی در محدوده مسوولیت خود اطمینان داشته باشند. این مهم باید با متد‌های اندازه‌گیری مانند روش‌های بومی‌سازی شده انجام شود. به‌علاوه اگر یک تولید‌کننده، خرده‌فروش یا رستوران‌ از مسوولیت خود پیروی نکرد، باید با عواقب آن مواجه شود. غذایی که از نظر قانونی سطوح قابل قبول بهداشتی، باقی‌مانده‌های سمی یا لیبلینگ را نداشته باشد باید از بازار فروش خارج شود. این امر می‌تواند با دستور مراجع ذی‌صلاح انجام پذیرد.

اصل دوم: امکان ردیابی

از سال 2005 تمام تولیدکنندگان موادغذایی در اروپا موظف هستند اسناد خود را فراتر از صرفا ثبت محل ارسال محصول مدیریت کنند. در حال حاضر آنها موظفند منشا مواداولیه و خام خود را نیز ثبت نمایند. این بدین معنی است که در صورت شناسایی آلاینده‌ها به سرعت می‌توان منشا اصلی آن را شناسایی و در صورت نیاز کل بچ توزیع‌شده را از بازار فراخوانی نمود. برای این منظور تمام بسته‌های موادغذایی دارای یک شماره بچ یا تاریخ هستند. تولیدکنندگان یا واحد‌های نظارتی می‌توانند منشا مواد اولیه هر بچ را ردیابی کنند. هر بچ شامل مقدار مشخصی از محصول غذایی است که تحت شرایط یکسان و در محدوده زمانی یکسان تولید شده‌اند. موادغذایی حیوانی مانند فرآورده‌های گوشتی یا شیر نیز یک علامت شناسایی بیضی شکل دارند.

 ایمنی مواد غذایی, تولید و توزیع موادغذایی, لیبلینگ, بسته‌های موادغذایی, بسته بندی مواد غذایی, بسته بندی مواد غذایی   

اصل سوم: نظارت رسمی بر موادغذایی

سازمان‌های ایالتی نظارت بر موادغذایی، مسوول بررسی اجرای ضروریات قانونی ایمنی موادغذایی هستند. این مساله شامل بررسی‌ها با محوریت خطر و بررسی نمونه‌های گردآوری شده با تمرکز بر ابعاد مختلف که هر دوره متغییر است می‌باشد.

موادغذایی حساس‌تر در دفعات با تکرار بیشتر مورد بررسی و نظارت قرار می‌گیرند. برخی بررسی‌های خاص برای بعضی گروه‌های موادغذایی، در محل انجام می‌شود.

 ایمنی مواد غذایی, تولید و توزیع موادغذایی, لیبلینگ, بسته‌های موادغذایی, بسته بندی مواد غذایی, بسته بندی مواد غذایی    

اصل چهارم: اصول پیشگیرانه

خطرها همیشه به‌طور قطعی به روش علمی قابل تشخیص نیستند، مثلا در مورد عامل آلاینده‌ای که پیش از این ناشناخته بوده است. در این شرایط اصول پیشگیرانه‌ای با هدف به حداقل رساندن احتمال خطر توسط مراجع ذی‌صلاح اتخاذ می‌شود. هر اندازه‌گیری و بررسی‌ای باید مناسب باشد و به محض یافتن اطلاعات علمی جدید مجددا مرور و در صورت نیاز مورد تجدیدنظر قرار گیرد.

اصل پنجم: ارزیابی علمی و مستقل خطر

چطور متوجه می‌شویم که یخ خطر چقدر برای انسان یا حیوانات بزرگ و با اهمیت است؟ چطور می‌توانیم میزان تاثیرگذاری، مثلا درباره مقاومت آنتی‌بیوتیکی بر موجودات زنده یا وجود دیوکسین در خوراک دام را در امنیت موادغذایی اندازه‌گیری کنیم؟

سازمان‌های ذی‌صلاح بررسی و کنترل ایمنی موادغذایی در سطح ملی و منطقه‌ای باید مستقل از تاثیرات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی وظایف خود را انجام داده و نتایج یافته‌های خود را در اختیار عموم قرار دهند.

 ایمنی مواد غذایی, تولید و توزیع موادغذایی, لیبلینگ, بسته‌های موادغذایی, بسته بندی مواد غذایی, بسته بندی مواد غذایی   

اصل ششم: مستقل بودن ارزیابی خطر و مدیریت خطر

پ

تمایز شفافی بین ارزیابی علمی خطر و مدیریت بحران، که توسط سیاست‌گذاران و مراجع صورت می‌پذیرد، وجود دارد. این بدین معنی است که در درجه اول دانشمندان دیدگاه علمی خود را، فارغ از صنعت و سیاست، اعلام می‌کنند و فقط پس از آن است که مدیران بحران وارد عمل می‌شوند.

مدیریت بحران با مسایلی مانند چه اندازه‌گیری‌هایی مناسب هستند؟، چه قشری از جامعه نیاز به مراقبت ویژه دارند؟، چه بحران‌هایی با چه هزینه‌ای قابل قبول هستند؟ مرتبط است.

اصل هفتم: ارتباطات شفاف درباره بحران

ارتباطات پیرامون خطر همیشه در چند سطح اتفاق می‌افتند. دانشمندان درباره بحرانی که پیش‌رو است رایزنی می‌کنند. سپس بخش‌های سیاسی، بخش‌های اقتصادی و جامعه علمی درباره عواقبی که در ارزیابی‌های دانشمندان اشاره شده است بحث می‌کنند. سیاست‌گذاران نیز برای کاهش بحران تصمیم‌گیری می‌کنند. پس از آن عموم در جریان امور قرار می‌گیرند.

در این‌صورت حتی اگر با درنظر گرفتن تمام مراتب نظارتی و کنترلی در حفظ ایمنی موادغذایی محصولی که سلامت و ایمنی افراد را به خطر بیاندازد، وارد بازار شود، مصرف‌کنندگان از بحران پیش‌رو مطلع خواهند بود. مراحل عملی در ابتدا با فراخوان محصول از بازار شروع می‌شود.

 آمار: براساس آماری که سازمان ملی حفاظت از مصرف‌کننده و امنیت موادغذایی (BVL) درباره ارزیابی و کنترل موادغذایی در سال 2014 منتشر کرده است، در یک‌چهارم ارزیابی‌های صورت گرفته، موارد عدم انطباق با استانداردها یافت شده است. از این 25درصد موارد عدم انطباق، 52 درصد مربوط به مشکلات عمومی بهداشتی، 25درصد نقصان در مدیریت بهداشتی، درصد مشکلات مربوط به لیبلینگ و معرفی محصول، 1.2درصد ساختار و ترکیبات موادغذایی و 3.7درصد سایر موارد است.

همچنین از نمونه‌های موادغذایی که مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند، 11.6 درصد موارد عدم انطباق گزارش شده است که 52درصد مربوط به لیبلینگ و معرفی محصول ، 18.8درصد آلودگی میکروبی، 10.9درصد تخلف در فرآوری ، 10درصد نقصان در مدیریت بهداشتی و 8.3درصد آلاینده‌ها بوده است.

امتیاز کاربران

طبق تحقیق تازه ای که توسط تترا پک (Tetra Pak) صورت گرفته است، در حال حاضر اعتماد به منابع رسانه ای جریان اصلی به پایین تر حد خود رسیده است.

 مردم ترجیح می دهند که اطلاعات خود را از منابع آنلاینی مثل وبلاگ ها، فروم ها و رسانه های اجتماعی به دست بیاورند. در دنیای ارتباطات انبوه، این مساله برای برندهایی که به دنبال جذب چنین مصرف کنندگانی هستند چه معنایی دارد؟ تحقیقی که تتراپک تحت عنوان «بینش ها و فرصت ها: مصرف کننده متصل» انجام داده نشان می دهد که شرکت ها به چه صورتی می توانند از این رسانه های در حال تغییر و تحول به عنوان ابزاری برای دست یابی به مصرف کننده ها استفاده کنند. این تحقیق بر روی مساله مهم بسته بندی در عصر دیجیتال تاکید می کند.

طبق این گزارش، «بحران اعتماد» در دنیای امروز برندها را مجبور می کند که به دنبال برقراری ارتباطی احساسی با مصرف کنندگان باشند و بر روی مسائلی همچون صداقت و اعتبار تاکید کنند. به این ترتیب، برندها می توانند از رواج رسانه های دیجیتال به عنوان منبع اطلاعات خود استفاده کنند و با این تمهید، به مصرف کنندگانی دست پیدا کنند که می توانند به طرفداران جدی این برند تبدیل  شوند. این طرفداران که در تحقیق از آن ها به عنوان «رهبران فوق العاده» یاد شده است، همچون مفسران صوتی به هم پیوسته و آنلاینی هستند که نقش مهمی در تعیین روند رو به رشد برند بازی می کنند. مصرف کنندگان امروزی به این افراد توجه می کنند و برای نظراتشان ارزش قائل هستند. به همین دلیل، این تحقیق نشان می دهد که این برندها به دنبال این هستند که از طریق رسانه های اجتماعی و دیگر منابع آنلاین، با «رهبران فوق العاده» ارتباط برقرار کنند.

در این معادله بسته بندی چه جایگاهی دارد؟ آن طور که دنیس جانسن، رئیس و مدیرعامل گروه تترا پک در این تحقیق اعلام کرده است: «از بسیاری جهات، خود محصول باید به ابزاری برای برقراری ارتباط مستقیم تبدیل شود، به همین دلیل بسته بندی نقش مهمی ایفا می کند.»

بسته بندی باید همچون یک سنگ محک برای ارزیابی میزان فعالیت و درگیر شدن مصرف کننده عمل کند. اگرچه تجارت الکترونیک در حال رشد است، ولی این تحقیق ادعا می کند که بیش تر خریدها همچون گذشته در فروشگاه های فیزیکی انجام می شود. به همین دلیل بسته بندی همچنان یک ابزار مهم برای جلب توجه مصرف کننده است. با این حال در عصر دیجیتال، به برندها توصیه می کنند که به طراحی بسته هایی بپردازند که می توانند با مصرف کننده ها به صورت ویژه تعامل برقرار کنند و فاصله بین دنیای فیزیکی و آنلاین را از بین ببرند.

طبق این تحقیق، چاپ دیجیتال چنین کاری را ممکن کرده است. چرا که برندها در حال حاضر می توانند کدهای دیجیتال سفارشی را بر روی هر محصولی که تولید می کنند، چاپ کنند. این کدها را می توان با گوشی های هوشمند اسکن کرد و به این ترتیب، مصرف کننده می تواند تجربه خود از یک محصول و یا برند ویژه را کنترل کند و با بقیه به اشتراک بگذارد. کدهای QR یک مثال بارز هستند. یک مسیر دیگر برای درگیر کردن مصرف کننده که این تحقیق به تفصیل مورد بررسی قرار داده است، واقعیت افزوده (AR) است. از این طریق، گوشی های هوشمند می توانند اطلاعات و تصاویر را در دنیای واقعی به نمایش بگذارند. در بازی های موبایل، به ویژه بازی پوکمون گو، این فناوری در موبایل به طور موفقیت آمیزی مورد استفاده قرار گرفته است. این فناوری اگر در بسته بندی هم مورد استفاده قرار گیرد می تواند به یک بسته و طبعا برندی که آن را تولید می کند، اجازه دهد که با روش هایی خلاقانه و درگیر کننده با مصرف کننده تعامل داشته باشد.

این تحقیق هم چنین نشان می دهد که کدهای دیجیتال و واقعیت افزوده هم چنین می توانند درباره یک محصول مشخص، اطلاعاتی در اختیار مصرف کننده قرار دهند. برای مثال می توانند به یک مصرف کننده نشان دهند که یک محصول غذایی در کدام مزرعه به دست آمده است. این گزارش هم چنین نشان می دهد که این تبادل اطلاعات می تواند دو طرفه باشد، یعنی برندها هم می توانند با هدف شناسایی جایگاه مصرف کننده به جمع آوری اطلاعات بپردازند. این تحقیق در ادامه اعلام می کند که اگرچه تنها 7% بسته بندی های امروزی به صورت دیجیتال چاپ می شوند، ولی این آمار در حال افزایش است. چرا که روز به روز برندهای بیش تری به توانایی بسته بندی در جذب مشتریان وفادار پی می برند، مشتریانی که می توانند هم به صورت فیزیکی و هم به صورت آنلاین، در کارزارهای بازاریابی نقش داشته باشند.

در دنیای دیجیتال، بسته بندی هنوز نقش مهمی دارد و و به عنوان یک پل بین برند و مصرف کننده عمل می کند. به دلیل ظهور چاپ دیجیتال، بسته بندی این ظرفیت را دارد که برای «رهبران فوق العاده» به یک پلتفرم اصلی تبدیل شود. به کمک بسته بندی، این طرفدان جذب برند شده و می توانند به منبعی قابل اعتماد برای بقیه مصرف کنندگان تبدیل شوند. بسته بندی دیگر تنها یک ابزار تبلیغاتی بصری نیست، بلکه یک ابزار مهم برای دستیابی به مصرف کنندگان در جهانی چند کاناله است.